Sokak boþ, Dökük yaprak. Hazan yorganýný, Üstüne çekmiþ toprak. Yine müdavimlerine, Açýyor kepengini, Çentik yorgunu bir bank.
Eðik baþ, Çökük omuz, Sol yaný kor, Bakýþý buz. Kalkýk yaka, Yanýk sigara, Duraksýyarak bir ara, Oturuyor eski yerine adam, Dudaðýnda "Vira" mýrýldanarak.
Güzel hoþ, Süzgün bakýþ, Kývrým savuran topuklu akýþ. Belli ki yaralarýný sarmýþ haspa, Göz kýrpýyor yeni aþka. Daðýtarak yapraklarý, Takýnarak þuh pozlarý, Yanaþýyor o da bank’a.
Parýldýyor adam da göz, Körüklendi bir kere köz. Unutuyor acýsýný, Siliyor tüm anýsýný, Çýkarýyor çakýsýný, Atýyor çentiði þansa.
Sosyal Medyada Paylaşın:
elveren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.