hiç bir mevsime sığınmadı yüreğim...

hiç bir mevsime
sýðýnmadý
yüreðim...

ya aydýn yüzü oldum
günün
karanlýklarýmda
kaldýn
bilmeden
ya
aydýnlýðýmdýn
gözümü kamaþtýran...

’yarim senden ayrýlalý
hayli zaman oldu’

çocukluðumun
þeytan uçurtmasý gibi
dokundum
düþlerine
yüreðin ellerimde kaldý
kanatsýz
sebepsiz...,

uç desem
uçar mýsýn
kanatsýz...

bir türkü olsun
umudum
yüreðine...

alýn terinin ekmeðe karýþan
tadý olsun
gülüþüm

göç eylesen de her býldýr
dizelerden
konduðun
çiçek yüklü
dallardý

geçmek
mevsimlerden
karanlýklardan geçer gibi
korkuyla
düþler kurmadan

ve
durmak
zamansýzlýkta...

22/12/2010
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: