Yaralarýn gövdenin en canlý yerinde
Canýn ise yarandadýr.
Aðlamak istersin…
Dilini bilmediðin gurbet ellerde
Aðlamak ne zordur.
Ne teselli edecek sözcük duyabilirsin,
Ne seni anlayan bir çift göz görebilirsin.
Akar gözyaþlarýn içine
Çýðlýklarýn yüreðine dolar
O an elinde bir silah olsun istersin
Kaderi kurþunlamak
Ben yerine o aðýtlar yaksýn dersin
Gürültü havaya aðarken
Ruhunun düðmelerini iliklemek
Bir baþka dünyaya düþmek dilersin
Düþmediðin yerde kalýnca kendinle bir baþýna
Azalýrsýn
Akarken çarpacaðý taþlardan korkan bir su gibi
Salarsýn kendini kaderin akýþýna
Nasýl olsa bulur o yolunu diye
Çýrpýnmaktan vazgeçersin
Mecalsizsindir
Koyuverirsin bahtýnýn rüzgârýna
Sürüklenip giderken varacaðýn yeri
Býrakýrsýn yellerin insafýna
Kendi içine dönüp bakamazsýn
Baksan da
Kendini tanýyamazsýn….
Kýrýk bir ayna gerisinde
Bin bir suret içerisinde kendini bulmaya çalýþýrsýn
Her bir parçadan akseden sen
Sen olmaktan artýk çok uzaktadýr..
Canýna dadanan acýn sývazlarken yüreðini
Elinin yakýcýlýðýna aldýrmazsýn…
Ne kadar keskin olduðunu bilmediðin bir býçak
Saplanýp kanatýrken benliðini
Kendini izlersin
Bir masal sayfalarýnýn gerisinden bakar gibi
Fark edemezsin hangi figüran sen
Var kabul etmeye çalýþtýkça
Yoklukla yalpalayan aklýn
Ýnanmak istemediðin gerçekleri haykýrýr
Duymak istemezsin…
Ve bir mana akar gönlünün derinliklerinde
Duruþu yokluklardan kurulu anlamsýz bir tümce
Öznesi sen, fiili sen, yüklemi yine sen
Bir med cezir sahnesidir yaþanan
Nerede durduðunu bilemezsin….
Hayat gerilerden bakar sana,
Sen ise sana uzak bir hayatýn tam karþýsýnda
Bir türlü buluþamamýþsýndýr onunla
Sen onu býraksan da;
O seni ne býrakýr, ne de alýr koynuna
Ardýný dönüp gidemezsin
Yüzünü dönüp alnýndan öpemezsin
Bunca kalp kýrýklýklarýna raðmen
Çocukluðunda yaptýðýn gibi
Rüzgârý ardýna alýp baðýrmak istersin hayata: "Acýmadý ki !"
Acýlarýn donmuþtur gözbebeklerinde
Unutursun acýmayý
Unutursun incinmeyi
Sorarsýn kendine
Ne vakittir yorgunum
Ne kadar zamanda ruhum renklerini kaybetti
Hangi yenilgiler beni bunca bezdirdi
Kaç asýrdýr sevmeyi unuttum
Kaç kelime tükettim de
Lal oldu artýk dilim
Ve anlarsýn ki
Hissin lügatinden de
Kendinden de vazgeçmiþsindir….
Perihan Tunçok ESMÝZE
Ýzmir 22.12.2010