ÇEKİNCE

Bakýp güzellere "âh!" etme gönül,
Sonra dilden dile düþer gezersin.
Cihâna yayýlýr söylencen bir gün,

Ömrünce melâle düþer gezersin,
Melâli ömrünce yaþar gezersin.


Tuzaktýr; inanma, ümit verirse,
Gözlerini kara sevda bürürse,
Adýmlarýn aþktan yana yürürse,

Varýr gurbet ele düþer gezersin,
Sýðmaz yere, göðe taþar gezersin.


Söyle, ne bulmuþtur dünyada seven?
Kaç gönül vardýr ki candan sevilen?!
Yüksek uçma bir güzeli sevmeknen

Çýkýlmaz bir yola düþer gezersin,
Düþtüðün bu hâle þaþar gezersin.


Çetin bir cenktir aþk, demedi deme
Baðlanýp güzele yoldan eyleme.
Ko yansýn yüreðin, yaðmur dileme

Sevmek odur; çöle düþer gezersin,
Deryâyý damlada aþar gezersin.


GAFLETÎ bilene bunca söz yeter
Seni aldatmaya bir çift göz yeter.
Biraz iþve, azcýk edâ, naz yeter

Kerem yanar, küle düþer gezersin
Düþersin ey gönül! Düþer gezersin.

Sosyal Medyada Paylaşın: