AYRILIK

AYRILIK
Mendil sallýyorsun.
Doldu mu seninde gözlerin?
Bende ayrýlýðý,
Sana bakýnca hissettim.

Yavaþ yavaþ uzaklaþtýk rýhtýmdan.
Rýhtýmdan deðil de,
Sanki ayrýldýn ruhumdan.
Bir an için kapandý gözlerim.

Ahh gurbet..
Ve hasret.
Son defa baktým sana,
Çýrpýnan bir martý kanadýydý mendilin.

Gözlerimi silerken bir elim,
Bir elimde sana bir buse daha gönderdi.
Heyhat!
Sen bunu görmedin.
Göremezdin.

Bir an içime,
Kapkara bir ayrýlýðýn acýsýydý çöken.
Bu gönül denizinin yorgun sularýnda,
Metruk bir hatýra gibi sarhoþtum inan.

Caným Benim.
Bu an olsaydýn sende yanýmda,
Gönlümün en hassas telleriyle sana fýsýldardým,
Seni seviyorum.

Tekrar tekrar baktým vapurun arkasýndan.
Gittikçe silikleþen bu rýhtým,
Ve sen hala mendil sallýyordun.
Köpüren dalgalarýn hýþýrtýsý,
Ýçimi daðlayan bu özlem,
Yanaklarýmdan süzülen gözyaþlarý ile
Geçmiþim ben kendimden.

Attila Bozoglu – Eski Foça



Sosyal Medyada Paylaşın: