Hasret

Hasret

Seher yeli esip bahar gelince,
Dalýnda kýrýlan güle yanarým.
Yar karþýdan gelip bana gülünce,
Kemere sýkýlan bele yanarým.

Hafýzamdan atýp silemem dünü,
Dünyaya bön gelen bilemez bunu.
Yaðmurlu, rüzgarlý ilkbahar günü,
Çaðlayýp akmayan sele yanarým.

Boþ kazan ateþte erise taþmaz,
Sevgiyi bilmeyen sevgiye koþmaz.
Mâþuku olmayan âþýklar coþmaz,
Boþ sazda inleyen tele yanarým.

Ömrümde doymadým yeþile ala,
Deðiþmem o yari kaymaða bala.
Bir mendil sallaya, bir selam sala,
Uzaklarda kalan ele yanarým.

Ayaz’ým içimde artýyor hasret,
Baþýmdan gitmiyor elvan elvan dert.
Sevgisi bir baþka, kokusu cömert,
Hâtýramda kalan güle yanarým.

...............Türk Edebiyatý dergisi
...............Mayýs l994

Ahmet Ayaz




Sosyal Medyada Paylaşın: