ANKARA'DA EYLÜL AŞKLARI

Eylüldü
Yaðmur yaðýyordu…
Eylül yaðmurlarýyla gelmiþtin bana.

Cebeciden Kýzýlay’a kadar yaðmurla yürümüþtüm.
Sonbahar yakýþýyor Ankara ya
Siyasalda güz renklerine bürünmüþtü sarmaþýklar
Ýçimde bilinmeyene giderken ki bir korku
Ve içimde aþka adanan çarpýntýlar vardý.
Ankara ya sonbahar yakýþýyordu.
Bize aþk yakýþýyordu.
Ankara da yaðmurda yürüyen aþýklar vardý.
Ankara ya sonbahar ve aþk yakýþýyordu
Ankara da sonbahar da aþklar yaþanýyordu.

Usul usul kar yaðýyordu…

Ankara bir baþka güzel olur kar yaðdýðýnda
Çorak yüzlü bir çocuðun sevinci oturur kentin yüreðine
Kestane kokusu sarar sokaklarý
Düþen her kar tanesinde düþlerimiz yaðar üstümüze.
Ankara’ya kar yakýþýr; bize düþlerimiz.
Düþlerimize aþklarýmýz.
Aþk bize yakýþmýþtý.
Gün gecenin ayazýna býrakýr bembeyaz düþlerini
Ve buz tutar bir anda düþen her kar tanesi.
Gece ayaza durur, ayaz düþlerimizi vurur.
Ve buz tutar bir anda aþklarýmýz…






Sosyal Medyada Paylaşın: