saklanmış şehrin kayıp çocukları

agir cekim giden hayatýn içinde çýkmýþtýk ,
zamanlar hiç tükenmek bilmezken
birbirini yiyen insanlarýn oluþturduðu bir sistemin ,
kayýp cocuklarýydýk sen ve ben ....

anlamsýz sýradan günlerin,
çizgi üstü yaþamlarýydýk .
kayýp kimliklerin gerceklerini yansýtýyorduk.
bir martýnýn gözleriyle bakarken hayata .....

ulaþýlmaz sanýlan yükseklerin
ne kadar alçak olduðunu biliyoduk,
bulutlar yoldaþýmýz olmuþtu bizim.
saklý sokaklarýn kayýp çoçuklarýydýk biz.

damarlarýmýzda dolaþan akan birdi ,
geçerdik kelimelerimizi soluksuzcasýna ,
izi düþmüþ hasretlere,
türküler söylerken özgürlükler üstüne,
rüzgarlar tempo tutardý bize

sokak lambalarý bizim için sönerdi
karanlýga karýþmamýz için
yorgun nefeslerin dost paylaþýmlarýydý
geceye düþmüþ hayallerimiz vardý bizim
yýldýzlara cizilmiþ resimlerimiz
cebindeki son parayý cýkartýrken
geceye fýrlatýrken umudunu ,
tutulan gercekler sana cenneti sunarken
burada ben sensizliðin CÝNnetindeydim

bir yumurta kabugunun içinden çýktýn
beyazlýðýný siyahlara döþedin
þimdi gizlenen tüm karanlýklar
seni aydýnlatabilmek için dökülüyor yollara

istanbul ayný istanbul tek sen yoksun içinde
biliyorum her yaðmurla dökülüyorsun sokaklarmýza
saklý sokaklarýn kayýp cocuklarýydýk,

bugün yoksun,
yüzün yansýyor istanbula
05.11.2009 04:45:08



gEdK......
Sosyal Medyada Paylaşın: