Artýk sormuyorum neredeyim Sanýrsýn son gördüðün yerdeyim Upuzun, baþsýz ve sonsuz Bir iðreti merdivendeyim
Bakýþlarým kýsalýr uzadýkça boyum Bütün eþya kayýptýr uzanýr boynum Sanma bu benim oyunum
Tükenmez gelip giden Evren bildiðimiz evren Bir tohuma bin tohum çokça Çoðalýrýz kayboldukça
Bana ayrýlan kaçýncý basamak Yalnýzca salýndýðýmý bildiðim bir hamak Damarlarýmda oynuyor tazecik kaným Gelmiþ seyirlik zamaným Güller açýldýkça gülüyor Kar yaðdýkça eriyorum Ýþte apayan görüyorum Gümüþlüklere saklý olsa da güneþ Ay’ýn tam orak hali Ve bir devrin vebali
Iþýksýz kentler geçiyor Uzunca lülesiyle efendiler Sokaklarda sahipsiz kediler Belli ki ýslanacaðýz Baþlýyor kýrkikindiler
Bir alev topu yükseliyor ansýz Sular da tutuþurmuþ zamansýz Kendi ellerime kenetli ellerim Kimseler yok baðýrsam da; indirin ! Tutuþuyor merdivenim Tanrým keþke olmasaydý gözlerim !