yine sabah oldu ... kalktým... yine yoksun yanýmda zamaný unuttum artýk gece olmuþ gündüz olmuþ umrumda deðil yokluðun varken yanýmda . aklýmda sadece bakýþlarýn kaldý bana gidiyorum derken. ilk deðildi bu gitmeler sen hep giderdin zaten . alýþtým yokluðuna ... ... gitmelerin deðildi bana koyan. gelmelerindi ... her geliþinde yine kýzardým o saatin yelkovanýna akrebine yine vururdum saatleri duvarlara yine dokunmaya kýyamazdým ellerine yine konuþamaz, susardým ... ben kendimle boðuþurken yine geçerdi saatler yine tek söz etmeden yine ellerine doyamadan yine saçlarýný okþamadan biterdi bana ayrýlan vakit. ... þimdi iyiyim yoksun ya hayallerimi yaþayacaðým seni sensiz yaþayacaðým yine yoksun ... olsun... gelmelerini bekleyeceðim yokluðun daha iyi diye düþüneceðim yine ... niye mi ? gelmelerindi bana koyan gitmelerin deðil .
Sosyal Medyada Paylaşın:
mor_dusunce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.