TULUMBANI AL GEL (Gülce-Gülistan)

Sen benimsin, gönlümün nur yüzlü ceylan gözlüsü
Sen gidersen, gözlerim hasret kokar ey sevdiðim.

Savrulup geldin papatyam, pembe düþler saklýma
Tüm þu zerrem sardý sevdan, bak solar ey sevdiðim

Karda açtýn kardelensin, sen ki düþler harmaný
Sardý, sen güldün de, aþk bilmez yular ey sevdiðim

Yandý gönlüm, yandý baðrým, kar suyun var döksene
Bir gülüþ görsem, yüzüm gül þen salar ey sevdiðim

Sende gül þen, sende hem þenlik dolan, þen gözlerin
Sende buldum aþký, bak benlik yanar ey sevdiðim
*
Bir volkan gibi püskürdü, aþk dediðin budur iþte
Bir kývýlcým bekler iken, bir gülüþünle ben yandý
Derdim deðil tek dünyalýk, tüm dünyalar için düþte
Hayalini bekler iken, bir geliþinle ten yandý

Her halin de güzellik var, gülünce daha bir güzel
Üç beþ mýsra ne ki gülüm, sen kitap dolusu gazel
Sen benim ebedime yar, hem beraberdik bir ezel
Senle umut dalgalarým, pembe düþlere boyandý

Sen deyip yaram kanarken, gel diyen dilim üþüyor
Harlanýp ruhum yanarken, söndürmek sana düþüyor
Gönlüm kavrulup yanarken, alevler yine coþuyor
Tulumbaný al gel gayri, bu yangýn sona dayandý

Çatlayan topraða yaðan, yaðmur misali sen yaðsýn
Ne kocaman bak þu baðban, meyvelerle dolmuþ baðsýn
Yakýn olsan uzak olsan, ölsen fark etmez hep saðsýn
Yoksa gönlüm hep kederde, gözerim çeþmi giryandý

Fâ i lâ tün Fâ i lâ tün Fâ i lâ tün Fâ u lün

Feyzullah Kýrca
Akbaþlar Köyü / Dursunbey
Sosyal Medyada Paylaşın: