Çorum’da emlakçýya vererek peþin para;
Bahabey Caddesi’nde, yüz kýrk iki numara;
Bu üç katlý müstakil, olmuþtur senin evin;
Haydi durma göbek at, sevin garibim sevin!
Baþýmý sokacaðým bir delik var sonunda;
Çiçek yetiþtiririm belki de balkonunda;
Bugünü bekliyordum, yýllar geçti aradan;
Nihayet kurtuldum bak, seyyahlýktan, kiradan!
Muhteþem cephesiyle adeta mini saray;
Artýk para saymak yok; ev sahibine her ay!
Avlunun görkeminden gözlerim kamaþýrken;
Bir fil kadar güçlüydüm eþyalarý taþýrken!
Komþularý çaðýrýp mevlit bile okuttum;
Mutluluk içindeyim, dertlerimi unuttum!
Sabah ezaný ile saatim çalýverdi;
Doyumsuz mutluluðum rüyada kalýverdi!
Hüznü býrak Halil’im, haydi gülmeye baþla;
Yahu ev alýnýr mý bin liralýk maaþla!
Halil GÜLÞEN