Rıhtımdaki Sevgili

Rýhtýmdaki Sevgili

Üþüyorum
Hüzün Þiirleri söylenen bir Sonbaharýn sabahýnda
Bekliyorum Eyüp da Bir konaðýn avlusunda
Ellerim buz kesmiþ olmasýna raðmen, ýssýz bir odada dalýyorum gecenin karanlýðýna yokluðuna üþüyorum

Çok uzun bir geceydi biliyor musun?
Tek taraflý bir hayat omuzlarýmda,
Sevdanýn yükü altýnda ezilmekten; Eyüp aðlýyordu ben aðlýyordum bir ses bekliyordum aþýklar tepesinden
Aðlýyordum sessizce hýçkýrýklarýmý kendim duymalarýmdan yoruldum ve sefaletin zincirleriyle hapsedilmiþ bir aþkýn yalnýzlýðýnda tükendim.
Sabret diye diye erittim sabýr taþlarýmý, bir an ümitsizliðe düþtüðümde hayalini çekiveriyorum karþýma, gözlerine baktým ve kendimi yerli yerinde bulunca güzel gözlerinden, güç aldým acýlarýn binlerce çeþidine karþý ama sabredecek gücüm kalmadý, hayalinin gözlerimde sabahladým sevgili.

Oysaki nasýlda ihtiyacým vardý sana,
Bilemezdin Sarýlsan bir türlü sarýlmasan bir türlü
Baþýmý göðsüne yaslasam derdin yiten ümitlerimin ayak seslerini duysam kalbimden derdin?
Ýçine düþtüðüm çaresizlikle birlikte bari rüyam da sýmsýký sarýlsam derdin,
Sýcaklýðýný hissedip boðazýma düðümlenen ve içimde yankýlanan hýçkýrýklarýmý özgür býrakýp aðlasam derdin
Sen saçlarýmý okþasan ben içimdeki zehiri nehir misali akýtsam derdin?
Ama yoksun iþte ve ben bunlarýn hepsi bir hayalden öteye gidemiyorum,

ne acý deðil mi?


O kadar özlemiþtim ki seni ve gülümsemelerini,
Bir resmin geldi gözlerimin önüne Birde teleferikte ellerin
Odam da hayalinle avundum rýhtýmda boynu bükük duruþun geldi aklýma ve öyle sabahladým sevgili,
Herkes bayram sevinci yaþýyordu sevgilim.
Bense sadece hüzün
Kim bilir sende yaþadýn belki
kutlu olsun geçmiþ bayramýn ve gelecek olan bayramlarýn
Ben bu Aralýk sabahý yine sessizce aðladým.
Her Yaþ günüm de olduðu gibi....

Kimsesizliðimden, çalmadým kimselerin kapýlarýný,
kimsesizliðim kapýmý çaldý, kapattým kendimi hücreme, gecenin karanlýðýna gizlenip çýktým dýþarý.
gece saklar beni diyerek, kimsesizliðimle Selamlaþtým, yalnýzlýðýmýn elini öptüm,
sefaletimi bir tabakta sundum þeker tadýnda firari ruhuma...

Sabah olmuþtu bense uykusuz ve sessiz
Hatýrlandýn nihayet
geldi saat on gibi gülüm ýþýklandý konaklarým
Uçuyordum artýk bitmeyecek gibi bir güne yelken açtým su gibi akýp gitti zaman
Ayrýlýk zilleri çalmaya baþladý ne çabuk geçti vakit anlamadým sevgili

Beklediðim çok þey vardý sevgiden yana?
Rýhtýmda kucaklanmak sarýlmak ve sadakat istedim sadece
Korkuyordu sanýrsýn birileri var sanki çevresinde utanýyordu melül melül bakýyordu gözlerime
Ama olsun iki saat te olsa ben mutlu oldum
Hayatýmda yaþamadýðým bir mutluluktu uçuyordum bitmesini hiç istemediðim iki saat ti
Bir saray gülü gibi ter temiz
Bir piren ses kadar masum
Bir ceylan gibi ürkek sessizce kayý verdi ellerim arasýndan.

Harika bir kiþilik muhteþem bir sevgili unutmak mümkün mü ab-i hayatým seni.


Kamaþtý göz fenerim laleler arkasýnda
Bir fincan bade doldur içeyim gül tasýnda
Köþk eyledim gönlümü otur gel ortasýnda
’Uzaktasýn nazlý yar uzat elin tutayým
’Þakýyan bülbül olup pencerende öteyim

Zikrettin Karaca


Sosyal Medyada Paylaşın: