Duyuyorum! Sesler yükseliyor dört bir yanýmdan; Anlýyamýyorum, Bir feryat kopuyor sað tarafýmdan, Ýnce hýçkýrýklara karýþmýþ gözyaþlarý içerisinde, Aðlaþan insan sesleri duyuyorum. Bedenim kýpýrdýyor elimde olmadan, Bir baþkasýnýn yardýmýyla, Birilerinin beni taþýdýðýný hissediyorum. Anlýyamýyorum. Derken duruyor herkez. Durmasýna duruyor ama, Hýçkýrýklar devam ediyor, Uzanýyorum buz kesmiþ, Kaskatý bir yüzeye.. Üzerime dökülmeye baþlýyor, Ilýk sular. Hafiflediðimi hissediyorum, Üzerime dökülen her ýlýk suyla. Bir ses daha yükseliyor. Yaþadýðým þehrin sedâlarýnda; Selâ ve Ezan sesleri.. Sonunda ise ismim söyleniyor, Öðlen namazýna kaldýrýlacak diye, Helalliðim alýnýyor. Saf tutuyor bütün tanýdýk tanýmadýklarým. Namazým kýlýnýyor. Ve sonra yeniden taþýnýyorum, Eller üzerinde.. Bir müddet daha yürünüyor, Aðlayýþlar feryatlar devam ediyor. Sonra tekrar duruluyor, Tahtalarým diziliyor, Duâlar ediliyor, Topraklar serpiliyor, Burada rahat uyu, mekanýn cennet olsun ... Sesleri yükseliyor, Ve iþte þair; O an öldüðünü anlýyor. (17 Aralýk 2010) Cici Sosyal Medyada Paylaşın:
Osmancici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.