Ýlk olan her zaman farklý olur, Derdi büyükler. . . Ýlk olanýn yeri ayrý, Heyecaný baþka olur derdiler. Söylenen ilk söz, Alýnan ilk nefes, Gönüle düþen ilk sevgili mesela. . . Çöle inen ilk yaðmur damlasý, Bir yavrunun ilk ana demesi, Sevgilinin ilk kez , Seni seviyorum demesi. Bütün bunlarý heyecanlý kýlan; Sadece ilk olmasý, Yaðmur damlalarý, yâr kokularý, sevda rüzgarlarý, Ýlk olan gerçekten farklý olmalý. Farklý olmalý onun bakýþý, Farklý olmalý bir tebessümü, Diðerlerine hiç benzememeli, Onda olanlar. . . Hatta öyle ki diðerleri onu örnek almalý. Þairin gözünde yer edinebilmek için, Diðerleri ilk olaný örnek almalý. . . Gönlüme inen ve ilk olan o nur gibi olmalý. O nur u örnek almalý. . . Ve o ruhun sahibi olamasalarda ; Onlarda ; Ýlk - nur gibi olmalý. (02 Aralýk 2011) Cici Sosyal Medyada Paylaşın:
Osmancici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.