baþka bir zamana gittim daldým çýktým suya gökyüzü yýldýz doluydu karanlýðýn dehlizleri ürkütmüyor her þeyi silip süpüren sýr ruhuma aktý durdu el deðmemiþ bir ayna gibi þiirsel sonsuzluk perdeyi çekince yeryüzü günleri yok oldu aðlatmadý bu kez ayrýlýk trenleri hayatýn kenar süsü gözyaþlarý cennete dönüþtü …
Mustafa kaya 16.12.2010/Çengelköy www.mustafakaya.net Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.