NAZLI HİLALİM

Bu, ne celallenme, nazlý hilalim?
Sana kurban olsun caným, helalim!
Gölgende ezanlar okur Bilal’im;
Güne celallenme nazlý hilalim!...

Kaþ çatma, gül, yüzün hârelenmesin;
Köpürüp alýndan kürelenmesin;
Kirli, kem bakýþtan berelenmesin;
Buna celallenme nazlý hilalim!...

Irkýmdan soðuma, rengin solmasýn,
Yýldýzýn parlasýn, gecem olmasýn,
Yanýna, yörene aðyâr dolmasýn;
Yöne celallenme nazlý hilalim!...

Baþým üzre dolaþ, gezin güzelim;
Hep sana hasretim, doymuþ deðilim!
Seni ötelere taþýrsa elim,
Bana celallenme nazlý hilalim!...

Sen benimsin, benim, Türk Milleti’min;
Bize emaneti kutlu yetimin.
Özüsün, ruhusun milliyetimin;
Cana celallenme nazlý hilalim!...

Sen varsan, dünya var, Türk var, ben varým;
Sensiz soluyamam, nasýl yaþarým?
Gül, süzül haþre dek, fedadýr varým;
Sona celallenme nazlý hilalim!...

Dalgalan, kýpkýzýl þafaklar gibi,
Bütün þehitleri kucaklar gibi,
Zaferin, huzurun, þevkin sahibi;
Kan a, celallenme nazlý hilalim!...

Hürriyet senindir, gök, yer senindir;
Burçlarý süsleyen gönder senindir;
Kalbime bir darbe, istersen, indir;
Düne celallenme nazlý hilalim!...

Sen gökte yüzdükçe bu vatan güzel;
Aydýnlýk ufkuma nur katan güzel;
Ey beni sevinçten aðlatan güzel;
Yine celallenme nazlý hilalim!...

Yine celallenme nazlý hilalim!...


Sosyal Medyada Paylaşın: