ÖLÜMÜNE AŞK

Alevdendir gül dudaðý,
Yanaðýnda gülzar ben’i...
Hüsnü taþýrýr bardaðý,
Döner baþým, bozar beni...

Kaþlarý yay, kirpikler ok,
Saðdan, soldan kurtuluþ yok,
Özlettirir, amma pek çok,
Kýzsa, sürgün yazar beni...

Öyle zalim, aþk yobazý,
Pençe vurur bazý bazý,
Ýndirir þahý, þahbazý;
Kanlým, avlar hezar beni...

Hem iyi hem kötü kendi,
Vuslat yeri Ötüken’di;
Yetmedi, sabrým tükendi;
Yakar azar azar beni...

Ýçerimde iniþ-yokuþ,
Edemem ki deðiþ-tokuþ;
Bu nasýl bir hançer sokuþ?
Biçer sanki hýzar beni...

Bu yola saptým sapalý,
Ümit kapýsý kapalý,
Caný cana kul yapalý;
Alýr, satar pazar beni...

Arýnmanýn bir çözümü,
Gönle dolan aþk közü mü?
Yurt edinir can özümü;
Sürer, eker, kazar beni...

Dileðim var, kývrandýrýr;
Söyleyemem, o sandýrýr,
Neden böyle canlandýrýr
Kalbe deðen nazar beni?

Düþtüm, çýkýlmaz kuyusun,
Gözüm, gözünde uyusun,
Öyle bir uyut ki yusun
Sularýnda Hazar beni...

Çaðrýya ilk kim ben desin?
Benim gibi bir bende’sin!...
Ben sendeyim, sen bendesin;
Sensiz almaz mezar beni...


Sosyal Medyada Paylaşın: