Çayým üþür Ankara üþür sen üþürsen Ben zaten üþüyorum sensizlikten Çayýmýn buðusunda açan tebessümün þuasý hüznü senden Süsen çiçeðinin gönlüne erkenden düþen çiy damlasýsýn Bakýþlarýn alýmlý saf ipekten Ýbriþimden düðümler atarsýn gönlüme Çözemem Bilmecem tek hecem
Deme sirayet eden kekrelik olur yokluðun Demlik hasret solur ellerine Yadýma birlikte düþersiniz çay ve sen
Bardaðýmýn ýþýltýsý gözlerine benzer Gece saçlarýnda kaybolur Gelmezsen acýr çayým Muhacir düþler kurarým iklimine Düþlerim ateþ alýr Efkarýmýn ucuna iliþtirilmiþ gülsünüz çay ve sen Turnalara emanetim var Ýçlenir þebnem
Busen bardaða iz olunca Titrer süsen çiçeðinin gönlü Suya yansýr hüznü öðle üzerinin Çiy damlasý gülüþün kaybolur güneþle Erirsiniz hayalimde gün batarken çay ve sen Ellerin süsen gülüþün süsen ben de üþürüm sen üþürsen Çayým üþüsün ellerim üþüsün üþüme sen üþüme sen Bitimsiz hikâyem isimsiz efsanem imsiz þahanem tek gayem... Ankara,16.12.2010 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.