Yüzünde badem gölgesi

Mavi boncuklarýmý takmadým hiç
Ne zaman gerek oldu ki?...



Avcumda kozalar da saklamadým
Sizin gördüðünüz kadardý kelebeklerim...


Zaman bile ayýrmadým soru iþaretlerimi düþünmeye
Hepsi yanýtsýz birer bendim

Sevginiz buysa
Aslýnda hiç kimseyi de sevmedim...






Ne kadar büyük yalnýzlýk
Her yol geçiyor
Ve týnýsýz…

Her vagonu bir yolcu
Kapýsýz…

“Yüzünde badem gölgesi”

-Islaklýðý neden gözkapaklarýnýn,
Ya da kirpiklerinin koyu sessizliði?...

Bir çocuk mu uyuttun koynunda
Dudaklarýn sarmaþýk ninnisi?…




-Bak!
Rüzgâr bu!
Yapraklar onla uçar
Kanýp dokunuþuna,

Kalabalýk yansýmalarla

Ufalanýþlarýna...









ezgi ç.
16.12.2010











Sosyal Medyada Paylaşın: