Metropol Yalnızlığı

Al beni ayaklarýnýn altýna
Bir toprak gibi tevazuyla
Alçat, ne kadar gurur kibir varsa
Ezilsinler ayaklarýn altýnda.

Bu insanlar öksüz kaldý anne
Sen bilmezsin bu ýssýz metropol çöllerde
Yüksek topuklardan kaç kez devrildik
Ruj izlerimiz var þu alçak kaldýrýmlarda.

Banka, taksit, tatil, araba
En çok bu kelimeler bilir olduk
Zikrimizdi bizim
Ýçimizde tipi var
Soðuk bir hücre hayatýmýz
Ne zaman ümmeti saracak
Þefkatli haliniz.

Anne artýk yemek yok
Nerde o güzelim elinle yaptýðýn
Ýçinde sevginin kaynadðý tencere.
Soðuk lokanta vitrinlerinde
Bir lokma ilgi yoktu,
Aradýðým ne tat ne koku.

Paramparça olmuþuz
Biri sofu
Biri materyalist solcu
Hepimizi ayný kýbleye döneriz,
Ama farklý farklý düþünür
Bizleri bir anne gibi saracak
Akýllý sözler bekleriz.

Yok anne yok
Bu insanlar herbiri ayrý bir nefs
Ortak olan bir yüzleri bedenleri
Ruhlarýyla parça parça bölünmüþler.
Hepsi ayný puta tapar desem yalan
Kaç türlüdür
Ne sevgileri
Ne ilgileri doðru,
Hepsi birer yalan.

Çok özledim anne
Cennet kadar.
Evet biliyorum artýk kaldýr da,
Öleyim ayaklarýn altýnda.

(Aralýk 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: