Kul, Kul Kadar; Allah, Allah Kadar Sever

Rüyamda bir toz gibi
Göðün en dibinden düþüyorum
Yanýndan geçiyorum yýldýz yýldýz evren
Hiç bu kadar küçüklüðü bilmedim.
Ey sevgili,
Bir sen mi sanýrsýn güzel
Hangisini sayayým,
Güzelik Sensen
Güzelliði gösteren
Tüm güzellikleri var eden
Allah’a nasýl þükredeyim.

Var git durma
Bu aþký kendin mi sanýrsýn
Bu kalbimi Yaratan Allah
Sevgiyi anlayan bir kalp
Göz veren deðil mi?
Neden gölgelere sarýlayým.
Hadi git,
Nasýlsa güzeli gören göz benim,
Sen bir kendini görürsün
Ben ki sýnýrsýz bir aþkýn Allah’a
Sevgiyle yürüyen bir garip derviþim.

Çok yandý için
Neden görmezsin
Züleyha, Yusuf deðil göreceðin
Onlarý var eden Alim bir Allah var
Sen cismani putlara gönül verirken
Ruhun çýrpýnýr Rahmanýn gör dediði yerden.

Haydi geç bu aþk ateþinden
Ýbrahim gibi Halil kulun yürüdüðü yer bura,
Ne demiþti duy kulak ver
Ben ne güneþ, ne ay ne yýldýza taparým
Her þeyimi veren bir Allah ile varým.

(Aralýk 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: