Bir nöbet deðilmiydi; bizimkisi Yerde baþlayýp; arþta biten Baharlar da kokladýðýmýz, çicekleri Sonbahar da periþan eden,biz deðilmiydik. Yaðmura tutunan gökkuþaðý gibi Tutunmak istemedik mi? Hayata Yada hayat mý? Tutmadý soðuk ellerimizi Yalýn ayak yürüdük biz; daracýk kaldýrýmlarda Uzayan yollar alay ettikçe;yalýn ayak çiðnedik Oturup; kendi, kendimize aðladýk Ve kendi gözlerimizi,kendimiz sildik; yýllarca Masum bir kuþun kanatlarýnda eskidik Yorgun denizlerin gözlerinde kaybolduk Biz birbirimizi sevdik,hayatý sevdik Tüm güzellikleri býrakýp; ölümü sevdik…….
Sosyal Medyada Paylaşın:
yürekten dökülen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.