KÜÇÜK ŞEHRİM

Sende bana ait ne kaldý ki küçük þehir?
Dar sokaklarýndaki koþuþturmalarýmýz vardý mesela.
Nefes nefese yorgun düþtüðüm aþýnmýþ kaldýrýmlarýn…
Ýnsanlar için deðil aðaçlar için yapýlmýþ o kaldýrýmlarýn annesi, ne kaldý sende?
Vakit öldürmek için adýmladýðýmýz tozlu ve yýpranmýþ yollarýn…
Hani akþam ayazýnda uðrayýp acýlý ekmek-döner sefasý yaptýðýmýz dükkânlar,
Dar sokaklarýnýn köþesine, arasýna sýkýþmýþ o mütevazý dükkânlarýn mý kaldý?
Oysa onlar, dostlar varken güzelmiþ, yarsýz yarensiz öylece kaldý.
Yani senin olanlar yine sende kaldý küçük þehir.
Oysa o yýllar, anýlar benden neler neler çaldý.
Þimdi hepsi birer hoþ sada olarak hafýzama kazýndý.

Bilirsin küçük þehir, sende tattýðým hüzünlü anýlarýmý!
O anýlar ki, þimdi sanki mazinin kalbimdeki hicraný.
Haydi, geri getir yaðmurda þakaðýmdan usulca süzülen o damlalarý.
Döndür; vefadan habersiz, ardýna bakmadan giden huysuz anýlarý.
Þimdi ben uzaktayým, sen el oldun, o anýlar yalan ve sevdalar talan…
Nefesinin sýcaklýðýný hissedecek kadar yakýndým sana oysa an be an.
Çölde suya muhtaç olmuþ kadar çok sevmiþtim seni, küçüðüm.
Þimdi hepsi, nefretle sevginin arasýnda gidip gelen birer kör düðüm.
O insanlarýnýn, dar sokaklarýnýn ve her þeyinin üstüme geliþi kaldý sende.
Hor görüp huzur vermediðin kýrýlmýþ gönül kaldý.
Dön desen de dönemem küçük þehrim artýk, unutmalýyým seni.
Biliyorum unutmak kolay olmayacak sendekileri,
O elime tutuþturduðun tebessüm eden bakýþýnýn yarasý kaldý bende.
Sen yine iyi bak gözlerime küçük þehir, belki bu son seyir…

Ýþte gittim, gidiyorum senden uzaklara, aðlama.
Oysa nice þeyler yaþanýrmýþ kýsa zamanda?
Güzeli, çirkini, eðrisi, doðrusu, yalaný…
Ve bellekte kalan platonik sevda ile üç beþ güzel aný.
Þimdi ise sokakta sanki bir ben varým bir de beton yýðýnlarý.
Küçük þehir: Hayallerin girdabýnda gönül verdiðim yetim aþkýn hazaný...(A-Priori)

Sosyal Medyada Paylaşın: