UTANIYORUM ANNE
Utanýyorum anne, ama siz durdurun nasýrlý ayaklarýmý,
Gitmesin þu ayýp için kuþlara intizara.
Tutun ayaklarýmý, o yol uzun, sarp ve hatta belki tehlikeli.
Nerede prangam? Hani nerede hep zihinlere vurduðunuz zincirleriniz?
Lütfen elimi ve ayaklarýmý baðlayýn, gitmesin gökyüzüne, kuþlarýn diyarýna…
Tutun beni, hatta yine de dermansýz dizlerimi de tutun haksýzca.
Durdurun zihnimi, durdurun, haktan mahrum olacak deðilse.
Tut anne ellerimi sen, inancýndan ötürü seni haksýz kýlanlara inat tut.
Eli kolu baðlý mahkûmlar gibi olmak, konuþmaktan ziyade aðlamak istiyorum.
Bazý þeyler yapmamak, hiçbir þey yapmak istiyorum umarsýz birileri gibi…
Birileri gibi ben de aðlamamak ama aðlatmamayý da düstur bilmek istiyorum anne.
Ve baþkalarýnýn hakkýný vermek, baþkalarýndan hakkýmýzý istemek istiyorum anne.
Hak için insan olmak ve insan doðmak yetmiyor mu?
Söyleyecek bir tek sözüm var sana ey insanlýk, iki kelime hatta…
Ama siz susturun beni anneler, mazlumlar ve mahkûmlar.
Ne olur siz susturun beni, biri susturmadan acýmasýzca,
Hemen kapayýn çenemi.
Dilim tutulsun, hatta sesim çýkmasýn, belki öleyim þimdi.
Ýçimden gelen sese kulak vermeden, kimseler kulak kesilmeden durdurun.
Güvercinler gibi hürce uçmak,
Bebekler gibi avazým çýktýðýnca baðýrmak istiyorum çünkü ’onu’.
Ve haksýzlýk ile zulme dur demek istiyorum aslýnda susarak.
Susarak aðlamak, belki de Sokrat gibi haykýrýp ölüme susamak istiyorum.
Bakýn! Tutun zihnimi, durdurun düþüncelerimi, gelmesin dilime o kelime anne!
Dilimin ucuna gelmesin o kayýp kelam, gelmesin, korkuyorum çünkü özgürce?!
Utanýyorum söylemeye hakkým varken anne.
Diyorum ya, söylemeye korkuyorum nineler, anneler, kardeþler…
Lütfen, bari ayaklarýmý tutun, bir de dizimi, elimi, zihnimi, dilimi ve gerisini…
Çünkü susmak istiyorum, “özgürlük herkes için” diye susmak.
Yani haykýrarak susmak istiyorum insanlýk!!!
12.10.2010
A-Priori
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.