DUVARLAR!..

1.Köþe
Duvarlar saðýr-dilsiz, duvarlar dert karasý;
Anne elinden sürgün, baþýmý, okþar durur;
Duvarda her mahkûmun bellidir hatýrasý;
Kapýma gardiyanlar icap eder de vurur;
Gözlerimde hasretin aman vermez yarasý;
Kirpiklerim, gözyaþým yere düþerken kurur;
Duvarlar saðýr-dilsiz, duvarlar dert karasý….
2.Köþe
Duvarlar merhametin can verdiði bir kucak;
Dört yanýnda tövbekâr kullarýn tövbe sesi;
Efkâr nöbeti tutar duvarlar köþe – bucak;
Vatan diyen bülbüle vatandýr taþ kafesi;
Sönmeye yeminlidir burda tüten her ocak;
Bilmem ki ne bu çýðlýk bu aðýt neyin nesi;
Duvarlar merhametin can verdiði bir kucak…
3.Köþe
Duvarlar görmeyene çizdirilen resimken;
Kiminde bir dað baþý kiminde hep gökyüzü;
Hece hece kaybolan tanýdýk bir isimken;
Kiminin piþmanlýktýr son nefeste her sözü;
Künyeden ölüm düþer insan safi cisimken;
Nedense hep mutludur aynanýn sefil yüzü;
Duvarlar görmeyene çizdirilen resimken…
4.Köþe
Duvarlar taþ duvarlar annen su baban toprak;
Ustan hangi zahmetle yoðurdu seni böyle;
Her tarafta gezinir akýldan çýkan idrak;
Tasvirine kudretin yetmez mi o’nu söyle;
Kýmýldamaz baðrýnda ne bir dal ne bir yaprak;
Kapanmýþ dört bir yanýn tabut misali öyle;
Duvarlar taþ duvarlar annen su baban toprak…

Ali ALTINLI – 13/12/2010
Saat:23:10

Sosyal Medyada Paylaşın: