Dün gece bir hayal atýna bindin Kaf Daðý’ndan öte geçtin ey gönül. Rüzgâr sana kanat, bulutlar yoldaþ Kuþlara eþ olup uçtun ey gönül.
Sevda deryasýna, sürdün atýný Kaç gönüle kurdun saltanatýný?! Mecnun olup aþkýn hakikatini Gördün de çöllere kaçtýn ey gönül.
Düþtü mutâd üzre yolun canâne Varýp arz eyledin hâlin canâne Deðdi alev gibi elin canâne Ateþten buseler içtin ey gönül.
O ince endamý, o taze gülü, Öpmeye doymadýn saçý sümbülü, Mâh yüzünü örten siyah kâkülü, Okþayýp zülfünü açtýn ey gönül.
Aþk budur GAFLETÎ, uyanmak gerek Hicrana, hasrete dayanmak gerek. Kanlý yaþlar döküp boyanmak gerek Sen kendin bu yolu seçtin ey gönül. Sosyal Medyada Paylaşın:
gafleti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.