Ýlk ve Son / Kahýr… Ben kahýr damýtýrken gözlerimde her akþam, Yüreðimden geçeni sen mutluluk sanýrsýn… Sana meftun ömrümü eþiðine býraksam. Açmasan da kapýný sükûtundan tanýrsýn…
Ömrümün sen demleri sana bahar sunarken. Sen kurak topraklarda hazana aldanýrsýn. Yaralý yüreðimin merhemi olmak varken. Beni sensiz kahreden her zan’a inanýrsýn…
Kan damlarken ruhuma mevsim yine bahardýr. Tükenen gençliðimin her deminde sen varsýn. Benim için tek sýla bundan sonra mezardýr. Unutsan da adýmý öldüðümü anlarsýn…
Ey benim nevbaharým üzülme sen, yine gül. Ýsmimi kumrularýn çýðlýðýnda duyarsýn. Mevsimlerden sonbahar aylardan yine eylül, Belki de hatýrlayýp bir Fatiha yollarsýn…
Yusuf MESCÝOÐLU 22.09.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.