MERDİVEN

Ansýz yollara düþtük, daðlara baka baka,
Yorulduk mu sanýrsýn, merdiven çýka çýka,
Hayat dediðimiz þey, bir düðme, iki yaka;

Çözersin kanlý bir harp, çözmezsin olur azap;
Hasetinden göklerde, yarýla dursun mehtap!

Her adýmda yeni bir dünyanýn keþfindeyiz,
Fark eder mi? Afrika, yahut Kýzýl Çin’deyiz,
Ýbriþimden örülü bir koza içindeyiz ;

Çöz, çözebildiðince, gör ne dünya var bizde,
Geleceðe uzanan kaç güzel içimizde...

Ay’ý atlattýk iþte, ramak kaldý yýldýza,
Yýldýzlar tükenir mi, saçýna dize dize?
Son yýldýzý ayýrdým kendi gözlerimize ;

Hangi basamaktaydýk, gözün gözüme deðdi,
Aranalým birlikte, ilk basamak nerdeydi ?

Zamaný ertelerken, bir sabahtan kuþluða,
Mavi kanatlarýmýz, açýlýyor boþluða,
Doymadýk çýka çýka bu deli sarhoþluða ;

Çýktýðýn merdivenden, usul usul inmesi,
Öðrendik, ne güzel þey, semada baþ dönmesi...

Düþtük yola el ele, býrakmadýk inadý,
Aç gözlerini artýk, dört yanýn kuþ kanadý,
Ýki yakalý ömrün " Merdiven" kaldý adý ;

Doyarak güzelliðe, geçtik; karadan, aktan,
Kalbine giriyorum, son kalan basamaktan...

Aðýrla bizi þimdi, koy ortaya nen varsa,
Bakýnca ben anlarým, söyleme kalsýn, sýrsa,
Daðýt gitsin kuþlara, elde bir þey kalýrsa ;

Söyleþelim diz dize, þöyle gelip gidenden ;
Þükür huzura erdik, düþmeden merdivenden...




Hayrettin YAZICI





Sosyal Medyada Paylaşın: