Çocukluğa özlem.

Bakýyorum insanlara,
Birbirine düþman.
Yaþam kavgasý veriyorlar,
Karýnlarýný doyurabilmek için.
Bazen birbirlerini kýrýyorlar,
Çýkar çeliþkilerinden dolayý.

Ama çocuklar hiçte öyle deðil.
Yürekleri saf, berrak,
Kötülüklerden uzak.
Büyüklerimiz ders alsýn
Onlardan!
Ýnsanlýk adýna.

Sosyal Medyada Paylaşın:

mehmet5572 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Sessizlikteki çığlıkları duyuyormusun ? Çocukluğa özlem. İSTER MİSİN ? SESSİZLİK Parçalanmış tüm yelkenlerim. AÇ KOLLARINI... BEKLİYORUM SENİ YALNIZLIK. YAGMUR YAĞSIN İSTEDİM