Çocukluğa özlem.

Bakýyorum insanlara,
Birbirine düþman.
Yaþam kavgasý veriyorlar,
Karýnlarýný doyurabilmek için.
Bazen birbirlerini kýrýyorlar,
Çýkar çeliþkilerinden dolayý.

Ama çocuklar hiçte öyle deðil.
Yürekleri saf, berrak,
Kötülüklerden uzak.
Büyüklerimiz ders alsýn
Onlardan!
Ýnsanlýk adýna.

Sosyal Medyada Paylaşın:

mehmet5572 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Çocukluğa özlem. Sessizlikteki çığlıkları duyuyormusun ? İSTER MİSİN ? Parçalanmış tüm yelkenlerim. SESSİZLİK AÇ KOLLARINI... BEKLİYORUM SENİ YALNIZLIK. YAGMUR YAĞSIN İSTEDİM