Gün, yine çekti kara peçesini yüzne, Tek ýþýðým, gözlerinden süzülenler oldu. Umutlar, sevdalar yeniden döndü hüzne, Tek umudum, sözlerinden süzülenler oldu.
Bunca siyahlýk bir yüze nasýl sýðýþtý? Hayal aydýnlýðý bile ürperdi, kaçtý. Geriye bir ben, bir de korkularým kaldý, Tek çýkýþým, gönlünden süzülenler oldu.
Ýmbikten dökülen her bir hüzün damlasý, Çýkardýðý feryat artýrdý ah ü yasý. Yüzemem, ah bu ne büyük bir “ah” deryasý, Can simidim, yüreðinden süzülenler oldu.
Gayrý bu sevda’ya katlanmak deðil haddim, Gelsin artýk nurlu fecrim, hatt-ý ebyadým. Ümidime can gelsin, duyulsun feryadým, Senden gelen ýþýkla, sabah olsun her aným.
---------------- Birkaç kelime: Sevda: siyahlýk Fecr: sabah Hatt-ý ebyad: (sabaha doðru ufukta beliren) beyaz çizgi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ikram Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.