susmak
kaybolmuþ bir mültecinin isyan sesidir
kýsa bir süre önce parmaklarýmdan mürekkep akýtarak
yürüdüm þehrimin sessizliðinde
bütün ölümlüler uykuda
çocukluktan kalma düþlerimle aya gülümsedim
ay aydýnlýk gökyüzü ise karanlýk
o vakitten beri ne zaman aya baksam ben karanlýk
gök feryat ediyor bulutlar isyanda
yýldýzlar kendini aydýnlatmaktan uzakta
yaðmurlar yaðýyor ben damla oluyorum
ýrmaklara karýþýp denizinde kayboluyorum
akýyorum
düþüyorum
tutunamýyorum
en çok sana üþüyorum
akýntýnýn içinde elinde asasýyla Musa çýkýyor karþýma
al Musa’nýn âsâsýný in Volga nehrine
Kudüs’ ün kampanalarý çalýnýrken
kurtul bu kayboluþ öyküsünden diyorum
uzatýyorum elimi âsâ kayboluyor Musa gülümsüyor.
az ilerde Ýskender çýkýyor karþýma
elindeki kýlýcýný uzatýyor
Ýskender’ i kýlýcýyla býrakýyorum
kollarým dalgalara kulaç atamýyor
susmaktan yoruldum
denizine düþtüm düþeli konuþmak istiyorum
güzelliði ile göz kamaþtýran Züleyha’yý görüyorum
elindeki kalemi uzatýyor alýyorum
kalemimden intihar akýyor
sana ulaþmak için karýþtýðým bu denizde karþýma
hep ölümlüler çýkýyor
göðe bakýyorum gök ölü
topraða bakýyorum toprak ölü
unutmuþum insanlýk zaten ölü
sen düþüyorsun aklýma
adýný sayýklýyorum dilime batýyorsun
dilimi ýsýrýyorum içime akýyorsun
en acýyan yerlerimde buzlarý eritiyorsun
sevdiðin Musa’nýn âsâsýna
yoluna gittiðin Yusuf ’un yüzü suyuna
inandýðýn Muhammet Mustafa ’nýn hürmetine
okuduðun kutsal kitabýn aþkýna
denizlere karýþýp sana susmaktan yoruldum
limanýna sýðýnmak için yakacaðýn feneri bekliyorum
nerdesin boðuluyorum