AY DOĞMAZ
Bahtýma bir güneþ doðacak olsa,
Yaðmur yaðar, gök mateme bürünür.
Bu arzum hevesim geceye kalsa,
Ne ay doðar, ne bir yýldýz görünür.
Tohum bulsam tarlam olmaz ömrümce,
Fidan diksem özürleþir özrümce,
Güller eksem bir bahçeye gönlümce,
Susuzluðun topraðýnda çürünür.
Ardýna dek hazineler açsalar,
Bir üstüne bin kez daha katsalar,
Her yanýma mücevherler saçsalar,
Ben uyurken, habersizce Kürünür.
Uçurum saðýmda, dik yokuþ solum,
Dizimde takat yok, yoruldu kolum,
Ola ki cennete uðrasa yolum,
Göz kapalý cehenneme yürünür.
Ümmet olduk o övülmüþ Ahmed’e,
Uyukladýk, önündeki rahlede,
Dünya denen bir gölgelik sahnede,
Aðlanacak halimize gülünür
Kurtlar kuþlar bile; yurtta yuvada,
Bize yer yok, enginlerde havada,
Yenik düþtük her bir haklý davada,
Alçakta yaralý bir kul sürünür,
Mustafa Yaralý
Ocak 1988/ Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.