..........
Raký bardaðý bir dolu Ýstanbul
Týka basa içiyorlar
Gemiler,
Mezelik güzelliklere yol aliyor
Ezildikce diþlerinde
Öðütülüyor
Hayat ...
Bastýkça tellerine
Madeni bir esaret týngýrdýyor
Yüreðinde
Kemancýnýn
Naðmelerinde boþvermiþliðin
Oynak kalçalarýný sallayan
Sürtük dalgalar
Hýrçýn cümlelerin esaretiinde
Edepsiz hayaller
Ve
Þuh bir kahkaha aðlatýyor
Gecenin bekçisini....
Kar düþüyor istanbul’a
Devriliyor hüzün küskün dudaklarýn çatlak izlerine
Melekler
Suskun...
Sabahý bin minare karþýlýyor
Binbirgece martýlarý ürküyor yuvasýnda
þiddetinden ayazýn
Keskin bir çýðlýk örtüyor
Sirenlerin yalnýzlýgýný...
Sahipsizligi alninda, bir bebek gibi
Uykusunu kaybetmis...
Ýstanbullll !
Diyorum...
Susa götürüyor beni,Karaköy’de özleme tutulmuþ ay...
Gün doðumu martilara emanet...
Örgütlenmiþ bir hasretin aðlarýnda çýrpýndýkça
Cogaliyor nefessizlik
Boðazýnda biriktirdigi
Þaþkýnlýk taþýyor
Kalabalýk bir bir dökülüyor,
El deðmemiþ periþan bir sükunet var tablosunda Ýlahi ressamýn
Kirletildikce,
Mavisine her gün biraz daha hayat döküyor,
istanbula kim dokunursa
Aþkla
Tutuklanýyor....
"ben
kýyýsýnda bir sevdalý
baþý duman
yüreði daðýnýk
kýz kulesi eteðinde
bir baþýna dolaþan
sandalýn,
unutulan þiiri,
aþýk
istanbullu"