Bir yangýn sonrasý tüten dumanlar görüyorum düþlerimde. Yanýk kokusu her þey için ayný...
Bir kalabalýðýn içinde, belki yabancý bir þehirde, seni görüyorum gündüz gözüyle. Bir büyük yangýndan artan kömür karasý gözlerinle buluþuyor gözlerim.
Tesadüfler hep tesadüfen mi olur acaba?! Yoksa neden, sabahtan beri her gördüðümü, benzettim sana!...
Fazla bir þey hissetmiyoruz aslýnda bu rastlaþmalarda. Ýnsanýn alýþmadýðý ne var ki!... ’ Seni tanýyorum ’ der gibisin yanýndakinin kollarýnda. ’ Ben de ’ diyorum içimden, ’ görüþürüz sonra ’...
Ýþte hepsi bu. Bir yangýn sonrasý tüten ince bir duman... Yanýk kokusu herkes için ayný.
28.03.2000 00.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
uğurdemircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.