Gittin,
Buðulandý gözlerin de ,
Akamadý bir türlü,
Beni aðlatmamak için ,aðlamamayý becerecek kadar,
Hatta beni teselli edecek kadar,
Büyüttü bu ayrýlýk seni.
Yazýk yaþayamadýn bu yýl çecukluðunu,
Baktým da ardýndan giderken,
Dudaklarýn titredi,
Ellerin buz kesti,
Katýlaþtýn sanki.
Ama küçük bir kadýn gibi,
Sanki sen benim annemmiþsin de,
Beni yatýlý okula býrakýyormuþsun gibi,
Bir eda vardý gidiþinde .
Hedefimiz belli evet.
Sen de ben de ikimiz de ,
Belki de aptalca bir kararýn peþinde ,
Geri dönmek zormuþ gibi,
Devam etmek zorundaymýþýz gibi
Özlemin doruklarýndayýz .
Hasret alabildiðine uçsuz bucaksýz ,
Söz verdirdin giderken bana da aðlamayacaðým diye.
Ama belli ki karagözlüm ben o kadar da güçlü deðilim artýk.
Sen benden de güçlüsün,
Benden de kararlý.
Tek dileðim akan gözyaþlarýma inat.
Baþarmasý Uðurcanýn.
O’na belli etmiyorum ama içten içe.
Bunca yokluðuna dayanýþýmýz,
Çekilmez geçen bir hafta sensizlik,
Boþa gitmez inþallah diye de dualar ediyorum.
ANNELÝK BÖYLE BÝR ÞEY.
RAFA KALDIRILDIÐI KENDÝNE AÝT TÜM ÝSTEKLERÝN
KARÞILIKSIZ ,DOÐRUSU TEK KARÞILIÐI YÝNE EVLATLAR ÝÇÝN OLAN,
BÝR ÖMRÜN ADANILDIÐI , BÝR HAYATIN TEK ANLAMI OLAN,
SEVGÝ DOLU KALBÝN SAHÝBÝ OLMAK.
Anne olmayý seviyorum.
Sizleri seviyorum evlatlarým.
12/12/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.