Yalnýzlýðý Gözleri ve mizacýna Dalga keskinliðinde sarýlabiliyordu…
Kalbi düþtü ellerinden, çok korktum. Kalabalýktý ortalýk… Ezdiler, çirkin farkýndalýklarýnda. Sonra bir tekmeyle attýlar kenti üzerine… Kadim kentteki kendine yabancý gölgeler…
Kutlu ve saygýn olmalýydý halbuki ortalýk. Sünnetin baþýnýn tacý ümmetinin’… Ama düþtü ellerinden kalbi… Çok korktum.
Kol düðmesinden tanýdým onu. Kursaðýmda düðümlendi haykýrýþý. Sessizdi ve öfkeli kendine… Yalnýzdý ve ekmiþti onu mutluluk… Siyah çok yakýþýrdý ruhuna… Dalga keskinliðinde sarýlabiliyordu yalnýzlýk, Gözleri ve mizacýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
AKutlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.