Acı Çekmek Şaşkınlıktandır

yapraklara özenle bakarken benliðim
kader gibi onulmaz bir yaðmur sonu unutkanlýðý
süzülür caddelerde
ve keskin bir yalan kadar hýrçýn saplanýr
böðrüme sensiz duraklar
kent sýrým gibi bir kýþ baþlangýcýna nazlý
ama sen nehiri oluyorsun ilkyaz korkularýmýn
ben yalnýz þarkýlarýnla kalabilirken ayakta

yaþama isteklerim kýmýldaþtýkça
baþý göðe erer ara renklerin
duman ve tipi
sulak bir acýlaþma sýrtýmda
bu çiseleyen
saçlarýma dokunan parmaklarýn
sayfalarýma göçüþlerinin nahoþ öðlen vakitliliði
karný aç çocuklar beklerken hala güneþimi
somun kokulu okul saatleriyle mutlanýr þiirler
bodur evler aþka meraklý nefesimin buharýna gömülür
aðaçlar delicesine yaðmur þýmarýðý
arabalarýn içi görünmüyor
soluk renkte bir tablodur
kaldýrýmda kendini yalnýz sanan adam
duman ve tipi
avuç içlerinsiz geçirdiðim iki densiz yaðmur
aðladýðýný gördüðüm genç kýzýn kýrmýzý atkýsý
günün ardýndan yanaðýmýn yangýný
gövdemi sarýp sarmalayýnca bulanýk gün rengi
anýmsadým çok yüzlülüðünü sözlerinin
susuþunu hayra yormadan
elveda diyorum yaðmura

duman ve tipi
nokta nokta iþlendiðim kentin
sýradan seslerle detone düeti
konuþmak istemiyorum kendimi yýpranmýþ yaprakla
çünkü acý çekmek þaþkýnlýktandýr
herkes kendini saklarken söyleyemeyeceðine
vazgeçilmezlik
isminle anýlýr olmaktýr kirlenmeden sevgi
ölüm vazgeçmiyor benden...
kurtulmak istemiyorum sensizlikten...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: