doðarken yeni bir gün penceremden ýsrarla içeri,
yüzümde bir hüzün anlamsýz kýlar onu yýllardan beri,
bakýpta duvardaki resimlere daðýtýrken ben kendimi,
kalemim dargýn bana yazmýyor aþk adýna þiirlerimi..
bir sevda nehrine düþtü duygularým hep cebelleþti,
bir savaþ büyüdü içimde sardý beynim ve yüreðimi,
aðlarken hýçkýrýklar içinde yitirdim kendi cesaretimi,
yazmýyor kalemim þimdi yazmak istemiyor tükeniþimi..
adýna ilk aþk denilen unutulmayan duygunun bu esareti,
unutamamanýn verdiði acýnýn ve sancýlarýn diþ izi bendeki,
bir mektup daha yazmak isterim sonlarýn sonu ismindeki,
ama yazmýyor kalemim bitti diyor ýsrarla anla der gibi..
ben anlasam yüreðime söz geçmez yine kamçýlar beni,
yitik bir bakýþým kara bir düþüm var kýrýklýðým var þimdi,
barýþamadým beni yazan dostumla istemiyor sohbetimi,
yazmýyor kalemim hala sen diyorum diye dinlemiyor beni..
ne aþktýr bu, ne dost braktý nede ufak bir yaþam hevesi,
sonrasýnda yürek baþka bir sevdaya düþ bile beslemedi,
öncesinde mutlu bir þairin yaþamýndan þimdi yokluk belirdi,
yazmýyor kalemim son satýrýmda kýrýldý oda beni terketti..
uðraþ aþkar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.