GECE GÜNEŞİ

Gecenin güneþi yakar adamý,
Hiçbir þeye benzemez.
Gönül iþi bilmecedir,
Yaþamayan çözemez.

Bir sokak lambasýna dalar gözleriniz.
Ne gelip geçenler çeker ilginizi,
Ne de baþka bir þey düþünürsünüz.
Yakýcý bir sýcakta terlerken,
Dizleriniz göðsünüze yapýþýr, üþürsünüz.

Bir ay doðar, tepeleri yararak.
Buðulu bir aydýnlýk kaplar dünyayý.
Siz, ellerinizi sinenizde baðlarsýnýz.
Hiçbir sebep yoktur aslýnda,
Yine de aðlarsýnýz.

Oturduðunuz koltuðun yarýsý boþ kalýr,
Bir köþesi yeter size,
Odanýz, küçülür küçüldükçe.
Ona ulaþacaðýnýzý sanýrsýnýz;
Ýç çekip üzüldükçe.

Dertleþtiðiniz her þey maddedir;
Karaladýðýnýz bir kaðýt ,
Ya da kuru bir çiçek.
Konuþursunuz kendi dilinizce,
Çiçek, dilinizi nerden bilecek.

Bir uyku gelir istemediðiniz,
Bir yastýk ki dikenli.
Gecenin güneþidir örtündüðünüz.
Her sabah yeni bir umuttur ama
Þimdi bir hatýradýr güldüðünüz.

10/12/2010
Antakya / Hatay
Mehmet Ali Türkan

Sosyal Medyada Paylaşın: