ANA..

Þu yalnýzlýðýn pençesinde kývranýrken
Dudaðýmda bir hece ana der gibi
Rampalara vuran yüreðim
Sanki sesini duyar gibi

Kucaðýndan atýldým gurbet ile
Bülbül olup konamadým bir güle
Kaptýrdým Kendimi acý bir yele
Þefkat rüzgarýna haretim ana

Dal olur yaprak olurdun üzerime
Sevgi olur akardýn bedenime
Adýný ilmik ilmik yüreðime
Yazan dillerini özledim ana

Bir köþede yýðýlýp kalmýþým
Bir gonca olmadan sasarýp solmuþum
Hasretinle dolup dolup taþmýþým
Meltem gibi rüzgarýna hasretim ana

Biliyorsun ana ben hiç gülmedim
Senden baþka dost görmedim
Ana dedim baþka birþey demedim
O Gülen gözlerini özledim ana

Yollar karanlýða götürür oldu
Bu yaþta saçlarýma aklar doldu
Ellerim duayla yakarýþla doldu
Dualarýný özledim ana
Musa Kerim Karakaþ (kMk)



Sosyal Medyada Paylaşın: