Isssýz bir toprak parçasý misali, Konuþmam hep susarým doðayla Bunca mavilik ortasýnda Hep birisini bekledim, sonunda Yalnýzlýða mahkum kaldým bu diyarda.
Çok güzellikler geçti uzaktan Haykýramadým onlara utancýmdan Geçti gittiler gönlümdeki sulardan Baþka kara parçalarýna
Bir umut var içimde duran Birgün dönerseler geriye Ýþte o zaman sormak isterim onlara, Neden beni yalnýz býraktýnýz, Bu koskoca parmaklýklar ardýnda. Ahmet METE[
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmete Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.