Karanfil

Kesik attým ciðerime bugün,
Çok yaþamazsýn dedi doktor;
Bitirmiþ beni aþk þarabý!
Meðer her gün delicesine içtiðim sen;
Dokunmuþsun bedenime,
Þimdi ölesiye bir tutku sarmýþ,
Uðraþma boþuna dedi annem;
Bu leke hiç çýkmazmýþ…

Üstüm baþým sen olmuþ,
Tenime sinmiþ teninin rengi.
Aðlarken gözlerimden;
Gülerken kahkahalarýmdan damlamýþsýn,
Islatmýþým ellerimi!
Kurusun diye ruhumu asmýþým çamaþýr ipinde;
Yüksek yüksek minarelere,
Her vakit gönül namazýmý kýlmýþým;
Bir deðil bin rekât hem de!

Günahýný sevabýný almýþým;
Neyin varsa benim saymýþým.
Belki yanýlmýþým,aldanmýþým
Kim bilir belki çok baðlanmýþým!
Þimdi babama sordum;
O da ayný þeyi söylüyor,
Sinince bir kere bu sinsi sevda yüreðine
Ölsen bile nafile!
Mezarýnda bitiverir
Bir iki karanfil,
Biri sen,diðeri sevdiðindir…


Sosyal Medyada Paylaşın: