Kuyudaki Sýr… Hep kederli bir yüzün vardý aynalarýmda, Benim sana asla söyleyemediðim, Her gece kendime tembihlediðim bu sevda da, Hep masum bir yüzün vardý akþamdan sabaha… Ne zaman dokunmak istesem yüreðine, Duvarlar çýkýyordu karþýma, Burcunda baþka yüreklerin yükseldiði duvarlar. Ne kadar muhkem bir kaleydi yüreðin. Ve ben o kaleyi aþmak için, Kaç kez gözlerinin önünde kurþun yedim…
Bilirsin ölmek deðildi beni korkutan, Ne kavgalardan geçmiþti bu umursamaz bedenim. Yaralarýmý Yâr yapan Rabbim… Ya beni bu kuyunun en dibinde býrak, Ya da ýþýðýmý bahþet karanlýklarýma benim…
Sýr; Her hecenin ardýndan çýkýverir karþýma, Ve ben inatla, Hep ayný susuþla, Bir tek ismin eþiðinde beklerim…
Sýr; Belki yýllar sonra, Sahibine iade edilmelidir. Cesaret topladýðýnda yüreðim, Sýrlarýmla birlikte kapýna geleceðim…
Bekle beni ey bahar, Ey gözlerinde ölmek istediðim Yâr… Ýçimde sana dair binlerce aðýt var…
Yusuf MESCÝOÐLU 16.01.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.