Sessizliðin içinde hýçkýrýklara boðulmuþtun, Nedensiz deðildi elbet, bilirim, Kendimce seni üzenlere öfkelenirim. Sen aðlama caným; Senden dökülen gözyaþlarý, Yüreðimi her gece daðlar. Kan damlar yüreðinden, yüreðime Kýyamam sana! Sensin desteðim yaþamda, Yüce Yaradandan sonra. Aðlama can suyum, Varlýðýmýn özü, Biriciðim! Üzmesin seni kimse, Sakýn buna izin verme. Bil ki yaþamýn içinde, Herkes eder kendine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.