Kara kaþ , Kara göz. Alnýna dökülen , Kara perçem.. Kara yazgý, Bir türlü durulmayan, Kara bahtý, Gündüzler duruken, Kara geceler.. Hayatýný yazdýgý, Kara kalem.. Sýrtýna giydigi Kara palto.. Mazisini gizledigi, Kara defter... Yeter artýk Dostum yeter Tabiatta daha nice renkler varken , Niye kara da kara, Dinmez hüznün, Gülmez yüzün, Aydýnlýklara hasret, Bitip gider ömrüm... Kýyýda köþede , Ya da her nerde, Var ise kara, At kendinden uzaklara, Bak þimdi birazda, Allara morlara, Sar kendini býrak, Kar beyazlara... Bir de el salla, Dünden kalanlara, Hakkýndýr seninde.. Haydi sende gül oyna, Bir de üstüne sev doya doya... Ne kadar asil olsada, Olma birdaha karalarýn esiri....
SERGÜL KANDEMÝR 8.12.2010 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
sergül kandemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.