ANA CAN

Ölür sanmýyordum, ben asla seni,
Kabullenmek zormuþ, zormuþ, ana can.
Hem ANA, hem ÖLÜM, olmaz diyordum,
Yüreðimi yakan, kormuþ, ana can.

Haber verir sandým, MELEK gelince,
Kime kalýr âlem, sen de ölünce,
Dünyayý çok geniþ sanýrdým önce,
Sen gidince gördüm, darmýþ ana can.

" Reçel var, al götür " demiþtin, raf’ta,
Yeni konuþmuþtuk, tam geçen hafta,
Yalnýz, sevdiklerin deðil di, saf’ta,
Melekler namaza durmuþ anacan.

Çoluk, çocuk, torun, telaþlý baþým,
Avutmuyor beni, dostum, yoldaþým,
Yarým asrý geçmiþ, nüfusta yaþým,
Sana ihtiyacým varmýþ ana can.

Dört cana can verdin, birisi kýzýn,
Gülüp eðlenmiþtik, daha bu yazýn,
On adým atýnca aðrýrdý dizin,
Yükün çok aðýrdý, yormuþ ana can.

Ayým, haftam, günüm, hatta ân’ýmda,
Burukluk gitmiyor, þu sol yanýmda,
Hani, sevmediðin Hatça hanýmda,
Sen hastayken, seni sormuþ ana can.

Zannýmca þeytaný ettirdin iflas,
Sendeydi kanaat, sendeydi ihlas,
Yüzünde nur vardý, yalnýz sana has,
Giderken bizlere vermiþ ana can.

Topraktýn, topraða gittin nihayet,
Bu dünyaya veda ettin nihayet,
Son bina mezardý, yattýn nihayet,
Rabbim rahmetini sermiþ, ana can.

Ýsa Kahraman
Sosyal Medyada Paylaşın: