Gülüyormuþum,meðer içime olmasa da;farketmeden memnun ederek gülüyormuþum. Sevinmiþ,gülmüþ olabilmek mutlu etti bilmesem de aðzýmýn kulaklarýma misafirliðini Arkdaþýmdan duydum ki bir takdirle her zaman her yerde herkese gülüyormuþum meðer. Karanlýk gökyüzüne bir güneþ gibi þavk veriyormuþ gülüþlerim Hemen ayna aradým Baktým ama...olmuyor ki. Acaba... Þaþýrdým ve koþarak ona gülerek olmuyor ki dedim "Yine gülüyorsun" Gülüyordum.Ne oldu, ne deðiþti ki acaba Arkdaþ beni sen mutlu... Evet sen mutlu ediyorsun. Gülücüðümdeki samimiyet senmiþsin. Gülerken,benden sen kendini görmüþsün aslýnda ben güneþin cismiyken sen þavkýn kendi oluyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
biz3kişiydik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.