Tüken
“ben” diye baþlayan söz
Arýnsýn azamet biraz
Yüksekliðinden deðil
Daðlarýn büyüklüðü
Yýlana çýyana açar baðrýný
Kucaklar can taþýyan ne varsa
Geceleri daðlar niçin cücedir?
Tüken
“ben” diye büyüyen düþünce
Yýkansýn ruhunun kibri biraz
Gözünü aç da etrafýna bak
Ne kadar alçak gönüllü
Üstüne bastýðýn toprak.
Bütün kirlerini üstlenir durur
Baðrýnda sana da bir yer ayýrýr
Ve çiçekler sunar kucak kucak…
Artýk arýn
“ben” diye gururla beslenen dev
Býrak çoðalsýn
Yüreðinde “biz “ diyen ses
“ben”le bencil
“biz”le nasýlda çoðuz biz
Buðday tanesi birdir ama
Tarlalar baþak
Baþaklar bizdir aslýnda.
Tüken
“ben”
Ýðrenç iç güdü
Hadi tükene tükene küçül
Arýn hýrsýndan
Hasisliðinden vazgeç.!
Gel “biz” ol
“Biz” olmak sevgi demek
Sevmek yüreðinde büyümek demek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.