Sen bende hiç tükenmedin…
Bakma vurdum duymazlýðýma
Kýzgýnlýðým bir öfkeye
Serseri bir duruþa inattýr biraz.
Akþamýn hüznüyle gelirdi
Hayallerime yoldaþlýðýn
Sesini saklar
Gülüþünü ezberlerdim içimde
Yorgun baþýmda gökkuþaðý renkleri
Senin bilmediðin türküler mýrýldanýrdým…
Yalan yok.! Kaygýlarýmý sele verir
Ardýna kadar açardým yürek kapýlarýmý
Bir çiçek gibi sen yeþerirdin içimde
Rüyalarýma girerdin
El ele tutuþur uzun yürüyüþlere çýkardýk
Bazen kimsesiz bir garip gibi
Baþýmý omzuna koyar çocuklar gibi aðlardým
Sonra korkularým kuþatýnca ruhumu
Seni içime hapsettim
Sesini,gülüþünü orda dondurdum
Göðsünde söylediðim türküleri
Kucaðýnda dinlediðim öyküleri unuttum
Ben aslýnda senden deðil
Kendi kendimden,içimin içinden kaçtým…
Sen bende hiç tükenmedin
Kimseler bilmese de neler olduðunu
Sana güzel renkler gizli duygular sakladým
Kimseler bilmeyecek…
El koydum varlýðýna iþte
Aldým seni kendime sakladým
Kalbime koydum
Orda dokundum dudaklarýna
Orada sarýldým tenine
Sen bende hiç tükenmedin
Seni en özelimde kendime sakladým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.